കാഴ്ചക്കാരി

വട്ടക്കണ്ണടയും വെച്ച് പിന്നാമ്പുറത്തെ വയലിലെ
കാറ്റിനോടും കിളികളോടും കിന്നാരം പറഞ്ഞുനടന്നിരുന്ന-
എന്നെ, കാഴ്ചകള്‍ കാണിക്കാനായി നീ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി
ഉദ്യാന നഗരമെന്ന നിന്റെ വിശേഷണം കേട്ട് ,
ഉദ്യാനം മോഹിച്ചുവന്ന ഞാന്‍ കണ്ടത്
ലോഹം കൊണ്ട് മസ്തിഷ്കം തീറ്ക്കാനായി പായുന്നവരെയാണ്‍.

നീ നയിച്ച വഴിയിലൂടെ ഞാന്‍ മരുഭൂമിയിലുമെത്തി.
മരുഭൂമിയുടെ അനന്തതയും, മണല്‍ക്കല്ലില്‍ തീറ്ത്ത-
മന്ദിരങ്ങളും നീ എനിയ്ക്കു കാണിച്ചു തന്നു..
മണല്‍ക്കാറ്റിന്റെ രൌദ്രതയെകുറിച്ചും,
മരുപ്പച്ച നല്‍കുന്ന പ്രതീക്ഷയെകുറിച്ചും,
നീ എന്നോട് വാചാലനായി...

പക്ഷേ പ്രണയം മോഹിച്ചു കൂടെപോന്ന എനിയ്ക്ക്,
ഇവിടെയും സൌഹൃദമേ കണ്ടെത്താനായുള്ളു...
എനിയ്ക്കൊട്ടും തന്നെ പരിഭവമില്ല,
ഒരായുസ്സിന്റെ സൌഹൃദം നീ-
എനിയ്ക്കായി നല്‍കുന്നുവല്ലോ...

ഇപ്പോള്‍ നീ എന്നെ ഇന്ദ്രപ്രസ്ഥത്തിലേയ്ക്ക്
ക്ഷണിയ്ക്കുന്നുവോ?....
പ്രണയത്തിന്റെ ശേഷിപ്പും, ചരിത്രത്തിന്റെ
അസ്ഥിപഞരങ്ങളും, ഭരണയന്ത്രത്തിന്റെ
ആവാസ സ്ഥാനവും കാണിച്ചു തരാമെന്നോ?

എന്നും കാ‍ഴ്ചകളെ ഇഷ്ട്പ്പെട്ടിരുന്ന ഞാന്‍,
പുതിയ കാഴ്ചയ്ക്കായുള്ള നിന്റെ ക്ഷണവും സ്വീകരിയ്ക്കുന്നു.
പക്ഷേ ഈ കാഴ്ചകള്‍ക്കിടയില്‍ ഞാന്‍ വെറും
കാ‍ഴ്ചക്കാരിമാത്രമായി മാറുന്നല്ലോ...
ഒന്നും തന്നെ സ്വന്തമാക്കിയില്ലല്ലോ..

എന്റെ ആത്മഗതം കേട്ട് കാലം-
എന്നെ നോക്കി പറയുന്നു
വട്ടക്കണ്ണടയും വെച്ചു നടന്ന നിന്നെ ഞാന്‍
ആ കണ്ണടയ്ക്കുള്ളിലൂടെ എന്തെല്ലാം കാണിച്ചു തന്നു
എന്നിട്ടും ഒന്നും സ്വന്തമാക്കിയില്ലെന്നോ?
കണ്ടില്ലേ പെണ്ണിന്റെയൊരു അഹങ്കാരം!